niet kunnen plassen bij kater

Afsluiting van de plasbuis bij de kater wordt vaak gekenmerkt door het vaak naar de bak gaan zonder dat er urine uitkomt. Daarnaast heeft de kat vaak erge pijn.

Indien u uw kat hiervan verdenkt neemt u dan direct contact op aangezien dit een spoedgeval betreft!

Oorzaken

Gruis en stenen. Door een overmaat aan bepaalde mineralen en een hoge zuurtegraad (pH) kan er een neerslag ontstaan in de urinewegen waaronder de blaas en de urethra (plasbuis). Het gruis of de stenen veroorzaken op hun beurt weer een ontstekingsreactie waardoor er zwelling van de wand plaatsvindt. De neerslag en de zwelling van de wand kunnen zorgen voor een verstopping van de plasbuis.

Stress. Door stress kan er een ontsteking van de blaas en de urethra ontstaan. Door die ontsteking treden er eiwitten vanuit de bloedvaten in de wand naar de urinewegen. Deze eiwitten kunnen met elkaar een prop vormen die kan zorgen voor een verstopping.

Spasmen. Sommige katten kunnen spasmen in de wand van de urethra krijgen. De oorzaak van dit proces is meestal onbekend. Door deze spasmen kan de plasbuis afgesloten worden waardoor de urine niet weg kan.

Tumoren. Bij oudere katten kunnen er tumoren ter hoogte van de blaashals of urethra ontstaan waardoor de urineafvoer geblokkeerd kan raken.

Kenmerken

• Vaak kleine plasjes doen op de bak of in huis. Bij volledige afsluiting komt er vaak helemaal geen urine meer door.
• Vaak likken aan de penis of bijten in de flanken of buik.
• Als er urine doorkomt is deze vaak vermengd met wat bloed.
• Doordat de urine niet afgevoerd kan worden, maar de nieren wel urine blijven produderen zwelt de blaas vaak enorm op. Dit is erg pijnlijk waardoor de kat vaak krijst.
• Op een gegeven moment kan de situatie dusdanig erg worden dat er zich een opstapeling van afvalstoffen in de bloedbaan voordoet. De kat is zichzelf nu aan het vergiftigen. Hierdoor gaat hij braken, wordt slomer en gaat vaak wankel lopen. Uiteindelijk kan hij in coma raken en sterven.

Behandeling

• Uw kat wordt onder narcose gebracht en gesondeerd. Dit betekent dat er een sonde in de urethra wordt gebracht waardoor de urine uit de blaas kan afvloeien.
• Bloedafname om te bepalen in hoeverre de kat zichzelf vergiftigd heeft. De resultaten van dit bloedonderzoek vertellen ons hoe erg de kat er aan toe is.
• Aangezien er meestal een opstapeling is van gifstoffen in het bloed heeft de kat een infuus nodig om deze te verdunnen.
• De moeite die het kost om de kat te sonderen, het urineonderzoek en het bloedonderzoek bepalen hoelang de kat gehospitaliseerd wordt (meestal 1 tot 2dagen).
• Omdat we de kat sonderen is de kans groter dat er bacteriën in de blaas terechtkomen. Antibiotica en ontstekingsremmers/pijnstillers worden dan ook toegediend.
• Op de lange termijn bestaat de behandeling uit het verminderen van stress en/of gruis. Om de hoeveelheid gruis te verminderen moet de kat, soms levenslang, op een aangepast dieetvoeder.
• In het slechtste geval moet gekozen worden voor een penisamputatie. Deze operatie wordt uitgevoerd wanneer de kater herhaaldelijk verstopt raakt of indien het onmogelijk blijkt de kater te katheteriseren.